Roots in de Herfst Festival De Klinker Aarschot (Rootstown) (03-12-2023) reporter & photo credits: Freddie info bands: Alnico Wave Generation - Real Men plays Joe Jackson - Raphaël Wressnig & The Soul Gift Band info organisation: Rootstown © Rootsville 2023

Sleigh bells ring, Are you listening, In the lane Snow is glistening...en samen met het vallen van de eerste sneeuwvlokjes hier in het Hageland begeven we ons richting 'De Klinker' in Aarschot alwaar Kurt De Bont en zijn 'Rootstown' hun jaarlijkse 'Roots in de Herfst' voorstellen. Om de plaatselijke 'Kasseistampers' uit hun kot te lokken daarvoor is het misschien nog wat te vroeg en dus komt de kreet 'Alaaf' maar van die van 'Gevarenwinkel Blues & Roots Festival' om het voorplan te trekken. As usual!

Enkele vaste waarden zoals 'de' Schellens van 'Alcatraz' en 'David Ronaldo', zonder zijn 'The Dice' tekenen ook present, net ook als string bender Eric Schellens die voor de vrouw van 'Real Men' komt supporteren. Omdat we misschien allemaal op zoek moeten naar een nieuwe 'gazetteman' komt 'Den Huibbe' van 'De Noene' uit Averbode ook al voor de zekerheid wat lobbyen. Als laatste komen Kris en Frederik van 'Blue Rooster' in Werchter ook al hun programma voorstellen voor het nieuwe jaar. Dat ander vereniging'ske uit Werchter, die zijn nu al hun bankrekening aan het checken. Leen als muziek liefhebber pur sang krijgt zo misschien de prijs van bezoekster met de meeste kilometers op de teller.

Een van de kenmerken van deze 'Roots in de Herfst' is dat er telkens drie uiteenlopende genres te bewonderen zijn en om zo met een nieuwe golf te starten staat het trio 'Alnico Wave Generation' als eerste in de startblokken. Nog niet van gehoord? Zou best wel eens kunnen want dit trio zijn nog maar een 6-tal maandjes aan het surfen. Je hoort het dus een 'surftrio' die voor wat punk in hun surfjes te verweven ook er een beetje spicy geluiden bij brengen.

Wie hier dacht artiesten als 'Dick Dale' (1937-2019), een 'Link Wray' (1929-2005) of een 'Don Wilson' (1933-2022) van 'The Ventures' tegen het lijf te lopen is er aan voor de moeite maar ik ben zeker dat ze deze 'Alnico Wave Generation' van hierboven zullen volgen. Nee de band bestaat uit Tim Bisson (guitar & vocals), Wim Vanderlinden (guitar, bass & vocals) en drummer Maarten Degeest. Surf dus, en dat betekent twee surf gitaren en een drumstel.

Na een eerste beklijvende intro zijn ook alle vroege aanwezigen meteen bij de les en is het nog maar de vraag of ze met hun 'Commander Ping' hier 'De Klinker' komen te hacken. Met hun eerste drie instrumentale surfrock nummers zitten ze er meteen boenk op en moeten we ons toch even naar onze jeugdjaren transformeren om zo op de juiste golf te zitten. Wie wel meteen mee was is PA technicus Daniel, maar die is uiteraard ook van alle markten thuis.

De volgende twee nummers worden vocaal gebracht en daarmee wordt het punk effect dan weer meer ervaren. De muze van Tim, Wim en Maarten halen ze uiteraard bij namen als 'Dick Dale' en 'Link Wray' en zo krijgen we 'the real thing' met hun nummers als 'Hail Hail Link Wray' en 'hail Dick Dale' wij zouden al durven stellen van 'Hail Alnico Wave Generation'. Uiteraard mag een klassieker als 'Miserlou' niet ontbreken op een surf set.

Een 'Fender Jazzmaster' verscheen niet ten tonele, in de plaats kregen we dan een 'Danelectro Bass' zoals we die ook kenden uit de era van een 'Link Wray'. Met een eigen surf versie op 'Born On The Bayou' van 'CCR' nemen ze toch plots een ander wave'ke en komt er zo ook helaas een einde aan hun passage hier op 'Roots in de Herfst'. 'MC Kurt' weet hun dan toch nog een bisser aan te praten en zo gaat het hierna van 'Banzai' recht naar de 'Tiki Bar' van de Klinker. Toch knap van deze 'Alnico Wave Generation' om de surfrock hier in Aarschot weer tot leven te wekken vanavond.

Met het volgende muziekgenre zitten we ook gedeeltelijk in het verleden want buiten de hits is er van Joe Jackson nog weinig te horen of het moet een revival zijn in één of andere uithoek. Het is de Aarschotse formatie 'Real Men' die hier dan voor een revival komen te zorgen onder de noemer van 'Real Men play Joe Jackson'.

Tijdens het zomerreces konden we deze 'Real Men' al eens bewonderen op de 'Herseltse Feesten' en waren ze zo ook meteen geslaagd voor hun première. Eerlijk ze zijn op geen foutje te betrappen wanneer het de hits van Joe Jackson betreft. Bij deze 'Real Men' bevindt er zich ook een vrouw die zich verzekerd naast de akoestische attributen, backing vocals en synth maar ook over de lekkere ballekes in de backstage. Haar naam Valerie Theys en dat is dan weer de dochter van de man achter het drumstel, Robert Theys. 'Joe Jackson' is dan hier vanavond niemand minder dan Jaak Moons.

Bij Joe Jackson hebben we uiteraard ook over piano en keyboards en basgitaar en die worden hier vanavond respectievelijk ingevuld door Werner Van Hassel en Ward Vermeulen en hoe kunnen ze anders deze Britse singer-songwriter het best komen te eren dan met zijn nummer 'Real Men', eentje dat toch al wel dateert van uit 1982. Ook 'One More Time' en de one million dollar question 'Is She Really Goin' Out With Him' mag zeker ook niet op deze tribute ontbreken.

Na 'It's Different For Girls' en het onvermijdelijke 'Down To London' uit 1989 verdwijnt de Bettes aka Robert even naar de coulissen om daar dan dat allerlaatste 'balleke' mee te pikken, de mosterd die was toen al op. Zo zaten deze 'Real Men' plots ook zonder drummer en was het frontman Jaak die de mosterd moest gaan halen bij de 'pallets' om de cymbalen mee te gaan strelen. Met 'Steppin' Out' doen ze de Klinker dan weer bewegen.

We worden verzekerd van de bekendste hit van Joe Jackson zoals ook het mooie 'Fools In Move' en op 'Cha Cha Loco' gaan ze hier even de exotische toer op en moet Jack Moons zich weer begeven naar de percussie attributen voor het halen van een 'Guiro'. Je zou kunnen stellen van even de Caraïben richting Demerdal halen. Ook zij komen stilaan aan het einde van hun setlist en na 'Sunday Papers' krijgen we ook nog als toemaatje 'You Can't Get What You Want'

Als ik nu maar weer geen klachten krijg van Robert want dat is de drummer en die zitten als vanouds toch meestal wel in den donker. Oei, de 'Tiki bar' is ook al weg.

Tijd om aan te vangen met de hoofdact vanavond hier op 'Roots in de Herfst' en daarvoor moeten we richting land van de 'Stroh Rum'. Op de affiche staan 'Raphaël Wressnig & The Soul Gift Band' ingeplant en ergens is dat wel een mirakel te noemen want na hun passage in de 'Blues Sphere' in Lukk waren hun banden lek geprikt en hebben ze eenin de tourbus onze eerste vrieskou mogen ervaren en zo blijft het beroep van muzikant ook nog na Corona een harde noot om kraken.

Door de vriendschap met Bruno en Vivke van Gevarenwinkel is deze Raphaël Wressnig ook hier in Aarschot al lang geen onbekende meer. Samen met zijn Hammond heeft hij aardig wat optredens kunnen aanvinken op dit festival en ook hier in 2019 in de Klinker door toedoen van 'Rootstown'. Een van zijn begeleiden gitaristen is dan ook vaak Enrico Crivellaro uit het land van 'La Mama'. Als drummer is er de Oostenrijker Hans-Jürgen Bart meer afgereisd naar België.

Door het al wel een tijdje meedraaien in de muziekwereld heeft deze 'Master on Hammond' al een goed uitgebreide collectie albums en zo kwam er recent nog 'Soulful Christmas' bij een Funky Twist met Christmas songs. In mijn verleden als spinner bevond deze Rahaël Wressnig met regelmaat in mijn collectie.

Hier openen ze vanavond met het funky 'Kissing My Love' en 'No More Okey Dokey'. Normaliter is er ook een vocale inbreng tijdens zijn concerten zoals in 2019 met de soulvolle Gisèle Jackson. Nu neemt Raphaël de zeldzame lyrics tot zichzelf zoals op 'Born To Roam' over het leven van een muzikant als globetrotter.

Ook al al die jarten fan geweest van het gitaarspel van Enrico Crivellaro en zijn funky rifjes passen als 'peper en zout' bij de nummers van 'Raphaël Wressnig'. Op 'Pilgrimage' krijgen we dan een cross-over van funk en rock 'n roll en worden we verwend met een uitstekende drumsolo door Hans-Jürgen Bart.

Dansbare grooves ook op 'Ain't No Love in The Heart Of The City van 'Bobby Bland' uit 1974 en het dynamische 'Blues & Pants' waarop Inge B. dan weer even haar moves kan laten zien. Even omschakelen naar 'Souljazz' dan met 'Southern Fried Chicken' waarbij er groetjes worden verzonden naar Bruno en Viv richting Oostenrijkse bergen.

Op 'Let's All Get Nasty' keren we dan weer terug richting Funk maar zo raken de 'Cookies met Whiskey & Rum' dan weer zo goed als uitgedeeld en nemen ze afscheid met een 'Bogaloo' zoals op 'Mosquito Bite'. Even vlug zijn dacht Kurt om zo nog een lang uitgesponnen medley uit de brand te slepen. Ondanks de roep om 'vuur' bleef deze act vanavond achterwege en kunnen we zo op zoek naar Rudolph om onze slee huiswaarts te trekken. CU en hopelijk tot op de 'Winter Rumble' in het Park van Aarschot op 17 december. Toch voor diegene die are ready, willing and able.